Eitt í dag annað á morgun

Stjórnmálamenn fá oft þann stimpil á sig að vera svolítið sveigjanlegir í málflutningi þar sem túlkun þeirra fer svolítið eftir aðstæðum hverju sinni. Sá mikli kappi Steingrímu J. var t.d. staddur á Bifröst á dögunum og ræddi þar við háskólafólk um stjórnmál. Hann var spurður hvernig kaffibandalaginu svokallaða liði og ekki stóð á svörum.  Steingrímur svaraði á þá leið að ef stjórnarandstaðan hlyti meirihluta þá væru það skýr skilaboð frá kjósendum um að hún ætti að tala saman. Í framhaldi talaði hann um að brandari ársins væri að framsóknarflokkurinn gengi óbundinn til kosninga, því að ef þeir væru í þeirri stöðu að geta myndað meirihluta með sjöllunum þá myndu þeir hlaupa beint í fangið á þeim.......  Þetta vakti kátínu hjá viðstöddum og kannski ekki af því að þetta væri brandari ársins heldur vegna þess að röksemdarfærslan var kannski ekki upp á það allra besta....fólk spurði sig náttúrulega þeirrar einföldu spurningu hvort það væri ekki eðlilegt að stjórnarflokkarnir töluðu fyrst saman ef þeir myndu ná meirihluta fyrst það væri svona eðlilegt að stjórnarandstaðan myndi tala saman ef þau næðu meirihluta?

Stundum komast menn upp með það að segja eitt í dag og annað á morgun en þegar það er í sömu setningunni þá kemur það kannski ekki svo vel út.