VG - undir hentiflaggi!

Þegar haldið er af stað í kosningabaráttu er eitt af fyrstu verkum að reyna að átta sig á andstæðingunum.  Til þess að greina pólitíska andstæðinga þarf fyrst að skoða stefnumálin og svo söguna til að finna út hvar finna má trúverðuglegan málflutning þ.e.a.s. hvenær er eitthvað meira að baki en orðin tóm. Við greiningu á VG kemur margt í ljós sem ekki stenst nein rök og greinilegt að þar fylgir hugur ekki máli. Kosningaskúta VG siglir undir hentiflaggi á þau mið sem líklegust eru að gefa hverju sinni. Hér ætla ég einungis að fjalla um umhverfismál og jafnréttismál þó að af nógu sé að taka.

Fljótlega eftir að VG kom fram á sjónarsviðið fóru þeir að reyna að mynda sér sérstöðu í umhverfismálum, enda hugmyndafræði alþýðubandalagsins gamla eða „kommanna“ eins og þeir voru oft nefndir  útvötnuð og gjaldþrota. Stjórn og stefnumörkun á sviði  efnahagsmála og atvinnulífis var kommunum um megn og var ein helsta ástæða þess að flokkurinn var lagður niður. Ekki breyttist neitt við að kalla gamla alþýðubandalag nýju nafni (VG) og því þurfti að róa á ný mið í leit að fylgi.

Þarna hittu þeir á að umhverfisvakning var að eiga stað og því keyrt á fullu á þau mið. Þetta gekk ágætlega og var bara nokkuð trúverðugt þó  mörgum þætti að stefna þeirra væri að mörgu leyti „öfgafull“ . Síðan fóru aðgerðirnar að segja til sín og núna er svo komið að þessi stefna þeirra er heldur hvorki vatni né vindi. Það versta sem gat hent VG var að þeir fóru að komast í meirihluta í sveita- og bæjarstjórnarmálunum á fáeinum stöðum um landið og þá kom í ljós hið rétta andlit. Umhverfisprinsippið var ekkert meira en orðin tóm.

Dæmi: Í meirihlutasamstarfi á Húsavík studdu VG hugmyndir um byggingu álvers á Bakka. Í Skagafirði samþykktu þeir að setja Skatastaðavirkjun á deiliskipulag. Í Borgarbyggð vilja þeir ekki setja veglagningu og landfyllingu undir þjóðveg 1 í umhverfismat. Í Mosfellsbæ leggja þeir veg í eitt helgasta vé Mosfellinga í Kvosinni. Í samstarfi R-listans komu þeir að samþykktum um Kárahnjúkavirkjun, Nesjavallavirkjun, Hellisheiðarvirkjun ásamt fjöldamörgum  tilraunaborunum í sambandi við virkjun jarðvarma. (Ath. þetta eru bara fá dæmi af mörgum þar sem ákvarðanir þeirra hafa gengið þvert á umhverfisstefnuna) Þetta ætti þó að sýna að erfitt er að átta sig á og treysta „grundvallarstefnu“ sem er þverbrotin í hvert sinn sem á reynir.

Jafnréttismálin eru svo hitt málið sem ég ætlaði að fjalla um. Það ætti að nægja að nefna hér að uppstilling framboðslista þeirra fyrir kosningarnar 2007, þar sem einungis tvær konur leiða lista, þverbrýtur regluna um 40%/60% regluna sem tala um á þann hátt að þeir hafi fundið hana upp. Þessa reglu vilja þeir koma inn í atvinnulífið með lögum en hafa ekki fyrir því að haga hlutum í sínum eigin ranni samkvæmt henni.

VG hafa rökstutt 40%/60% regluna t.d. með því að hún myndi hjálpa til í að leiðrétta launamun en ekki síður að með því að fá fleiri konur inn í stjórnendastöður væri meira tillit tekið til kvenna á vinnumarkaði. Einnig átti reglan að þeirra mati að leiða til þess að rekstur fyrirtækja tæki í auknum mæli tillit til samfélagslegra sjónarmiða og hið kvenlega innsæi myndi leiða til þess að betur væri hugsað um starfsfólk og mannauður fyrirtækja myndi nýtast betur.

Á Íslandi hefur ein kona öðrum fremi dregið vagninn á síðustu misserum. Það er Rannveig Rist forstjóri ALCAN á Íslandi. Rannveig hefur verið að mínu mati verið fyrirmynd, ekki bara kvenna heldur líka karla, hvað varðar sterka forystu og skelegga stjórnun ásamt því að vera lengi eina konan sem átti sæti í stjórnum íslenskra fyrirtækja sem skráð voru í Kauphöll.  Rannveig hefur á árum sínum í Straumsvík lyft grettistaki hjá fyrirtækinu, stuðlað að endurmenntun starfsfólks og skapað þar mjög góðan vinnustað bæði fyrir karla og konur. Ég held fram þeirri skoðun minni að mengunarmál , samfélagsleg þátttaka álversins og málefni starfsmanna í Straumsvík væru í verra horfi ef ekki kæmi til hið kvenlega innsæi Rannveigar rist. Þessari skoðun deili ég greinilega ekki með VG. Gagnrýni VG á starfsemi álversins hefur ekki hvað síst beinst að Rannveigu sem að þeirra mati hefur einungis gróðrarsjónarmið að leiðarljósi og öll þau samfélagslegu verkefni sem hún leggur lið eru túlkuð sem mútufé til að þagga niður í óánægjuröddum sem upp kunna að koma og kaupa fyrirtækinu frið.

Ekki hef ég heyrt af neinum VG sem hefur klappað Rannveigu á bakið og þakkað fyrir þátt hennar í jafnréttisbaráttunni og virðulega framkomu þegar mest blæs á móti. Jafnréttisskilaboð VG til kvenna sem stefna hátt eru ótvírætt þessi „passaðu þig bara að vera í business sem er okkur þóknanlegur“ .

Í sambandi við jafnréttismálin get ég týnt margt til t.d. hvernig iðnaðar og orkustoppið vinnur algerlega gegn þeirri stefnu stjórnvalda að fjölga konum í ýmsum menntagreinum sem tengjast orkuiðnaðnum. Þær konur verða líklega að finna sér störf erlendis eða þá að starfa fyrir utan sitt sérsvið og þiggja þá lægri laun fyrir vikið.

Þegar helstu baráttumál VG eru rekin ofan í þau kemur í ljós að það eina sem situr eftir er málefnafátækt gamla alþýðubandalagsins. Atvinnu- og efnahagsmálastefna þeirra hafa ekkert breyst, þau eru ennþá „blankó“ enda heyrir maður núna í síauknum mæli hjá þeim sem muna og kunna söguna „þetta eru bara kommar“. Af hverju kommar?  Jú þeir gera allt til að komast til valda. Dæmi: Þeir hafa staðið á torgum og úthrópað ríkisstjórnina , en um leið og þeir sáu  glitta í það úr skoðanakönnunum að getað myndað ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum þá voru þeir ekki lengi að éta allt ofan í sig og liggja nú eins og breimandi kettir utan í íhaldinu.

Og hvað gerist ef þeir komast í stjórn, hvað verður um öll prinsippin þá? Svarið er einfalt......það er alveg eins hægt að stjórna landinu með því að kasta upp krónu....

Í blálokin: svona er ástatt með mannréttindamál VG.